O sector crítico do PSdeG-PSOE de Vilalba pide renovación de cara o congreso extraordinario e asunción de responsabilidades a nova executiva local

.

O SECTOR CRÍTICO DO PSdeG-PSOE DE VILALBA RECLAMA DOS DIRIXENTES PROVINCIAIS UNHA PROFUNDA REFLEXIÓN DESPOIS DOS RESULTADOS DO 1 DE MARZAL, QUE DEBE IR ACOMPAÑADA DA RENOVACIÓN DAS ESTRUCTURAS DO PARTIDO EN GALICIA E LUGO, TAL E COMO O ELECTORADO ESTÁ A RECLAMAR.

ADEMAIS LAMENTA QUE A ACTUAL EXECUTIVA LOCAL, ENCABEZADA POR EDUARDO VIDAL, CONDUZA AO PARTIDO SOCIALISTA A UN ABISMO ELECTORAL, COMO CONSECUENCIA DUNHA PRÁCTICA POLÍTICA SEN PROXECTO, QUE FUXE DO CONSENSO E QUE NON QUERE DEIXAR EN MANS DA NOSA PORTAVOZ NO CONCELLO, ELBA VELEIRO, A DIRECCIÓN DOS DESTINOS DO PSOE EN VILALBA, TAL E COMO OS NOSOS VECIÑOS E VECIÑAS DESEXABAN E DEMOSTRARON CO SEU VOTO NAS ÚLTIMAS ELECCIÓNS MUNICIPAIS.

.

Os membros do sector crítico que representaban o 45% da “inflada” militancia do noso concello na última asemblea celebrada en outubro, queremos manifestar publicamente o noso desexo de traballar para de que no próximo Congreso do Partido, que se celebrará no mes de abril, se reflexione profundamente sobre a perda do goberno Socialista en Galicia, e se senten as bases do traballo conxunto que teremos que realizar para voltar a ser a alternativa de goberno. Esta reflexión ten que vir acompañada dunha importante renovación dos cadros dirixentes do PSdeG-PSOE na nosa Comunidade.

Despois do fracaso acadado nas eleccións autonómicas do 1 de marzo, o noso partido ben merece unha renovación de proxecto e de liderazgo que sexa capaz de analizar e enmendar os erros derivados dun “mal” pacto de goberno co BNG, caracterizado por unha forte competencia que desembocou nun “bigoberno” que a cididanía percibeu de xeito moi negativo.

Por outra banda, os progresos acadados coa xestión técnica do goberno non chegaron a ter o calado social necesario, e polo tanto, non se visibilizaron por parte dos nosos e das nosas militantes e cadros políticos.

A renovación que se está reclamar dende moitos e diversos ámbitos e grupos da militancia, debe partir da configuración dun novo equipo, con novos folgos e ilusións, que traballe preto da xente, para ter un respaldo maioritario da sociedade galega.
Como parte desta reflexión colectiva e deste desexo de renovación, compre valorar positivamente o desexo feito público polo anterior vicesecretario xeral, Ricardo Varela, de traballar nun segundo plano do partido, como consecuencia dos malos resultados acadados pola súa xestión organizativa do partido.

A nivel Provincial, algúns dirixentes impuxeron unha renovación nos concellos para acadar resultados electorais inmediatos, sin ter en conta que estes concellos, entre eles o noso, apostaban por unha militancia e unha dirección ideolóxica e non oportunista, que asegurase un partido de futuro, con proxecto político, cohesionado e profundamente democrático.

Afondando neste razoamento autocrítico, con sentido de partido e dende a máxima responsabilidade, cremos que é o momento de que na nosa provincia tamén se de paso a novas ideas e proxectos, a unha nova imaxe, a novos e novas dirixentes que exerzan as súas funcións dende unha política máis cercana á cidadanía.

A nivel local, consideramos necesario restaurar a iniciativa política da portavoz Elba Veleiro, persoa que os nosos veciños e veciñas respaldaron co seu lexítimo voto. Esta iniciativa foille negada polo sector que agora dirixe a nosa agrupación e que xa conqueriu baixar 1.100 votos dende as eleccións municipais e 800 dende as eleccións xerais, o que fai prever un desastre electoral na cita das próximas municipais.

Entristécenos ver como o sector encabezado por Eduardo Vidal se farta publicamente de exaltar a súa vontade de diálogo pero á hora da verdade, cando se lle propón un acordo para acudir a próxima asemblea de elección de delegados e delegas para o Congreso Extraordinario do noso partido, cunha lista de consenso, responde con vetos e imposicións que non amosan o máis mínimo desexo de acadar unha solución.

A sociedade espera un partido forte e moderno que represente os seus ideais, despois de que nos últimos anos se fixera unha política xorda coas voces máis críticas, unha política que foi quen de prescindir da extraordinaria valía e do esforzo de moitos compañeiros e compañeiras que contaron co respaldo da cidadanía nas furnas.

O noso compromiso, como membros do sector crítico da agrupación local, que representa a prácticamente a metade da militancia vilalbesa, pasa por defender no próximo Congreso Extraordinario do partido Socialista, unha renovación que consideramos vital para definir un proxecto baseado nestes principios políticos que son inaprazables.

Únete a sumandoideas.net

Pódeste unir a este manifesto na seguinte páxina:

http://sumandoideas.net

Manifesto

SUMANDO IDEAS PARA O SOCIALISMO GALEGO

Os socialistas galegos debemos facer unha profunda reflexión sobre a mensaxe que a cidadanía de Galicia nos transmitiu o pasado 1-M, e ao tempo dar un paso adiante.

Facelo esíxenos lembrar e defender os avances acadados nestes catro anos, pero tamén recoñecer e emendar os erros cometidos na nosa acción política.

Non debemos esquecer que máis de medio millón de galegas e galegos depositaron a súa confianza no proxecto dos socialistas de Galicia. Merecen atopar en nós un novo camiño e unha proposta maioritaria, de presente e de futuro, que canalice as inquedanzas dunha parte moi importante da sociedade galega.

Esta confianza tamén nos esixe un esforzo encamiñado a consolidar e aumentar o apoio recibido, a ensanchar e converter ao PSdeG-PSOE nun partido maioritario, forte e con grande presenza na sociedade galega, representativo da maioría social do noso país.

Para isto necesitamos facer unha serena pero profunda renovación das estruturas organizativas e do modelo de partido, co obxecto de facer posible a extensión e penetración do PSdeG no conxunto do territorio e nas redes sociais e económicas de Galicia, estando presente en tódolos ámbitos da sociedade galega e potenciando o papel dos/as militantes socialistas, da súa participación interna e externa, como verdadeiros activos do noso proxecto político. O PSdeG ten que ser un bo reflexo da maioría social deste país.

Como primeiro paso aspiramos a fomentar un debate de ideas e propostas de cara ó Congreso Extraordinario do 25 de Abril, onde teñan cabida a autocrítica e a discrepancia, pero afastándonos de actitudes cainitas e sen permitir que a dereita marque os nosos debates e a nosa axenda política.

Queremos facer do PSdeG un partido forte, sen complexos, asentado nos valores do socialismo democrático cun proxecto autónomo. Ser a referencia galega da esquerda, alí onde se ubican milleiros de cidadás e cidadáns do noso país que cren na liberdade, na igualdade, na solidariedade e na xustiza social.

A través deste manifesto pretendemos promover o debate e o contraste de alternativas. Facemos un chamamento á participación colectiva de toda a militancia e da cidadanía para fortalecer un proxecto socialista que se asente na defensa coherente e decidida dos principios e os valores progresistas que vertebran o conxunto das democracias avanzadas.

Para nós falar do socialismo galego equivale a defender unha sociedade cunha universal igualdade de oportunidades, independentemente das nosas diferentes orixes sociais; plena liberdade para exercelas, suprimindo todas as barreiras que as impiden ou dificultan; e coa férrea xenerosidade e solidariedade de todo o País cando a oportunidade deriva en dificultade.

O socialismo e o galeguismo son e seguirán sendo referencias ideolóxicas esenciais do PSdeG e das que deben partir as políticas e propostas da nosa acción política.

A defensa dos servizos públicos ten que ser unha prioridade, facendo posible unha sanidade pública que compatibilice a atención sanitaria de calidade cos dereitos de atención ao paciente e apostando por unha educación pública de calidade, nun país no que o ensino sirva para acadar unha sociedade libre, crítica, con sólidos valores democráticos e altas oportunidades de progreso.
Falamos dunha educación pública na que as bolsas favorezan a igualdade de oportunidades e na que o relevante non sexan a vestimenta que leven as nenas e os nenos no centro escolar, senón a calidade da educación que reciben.

Unha Galicia políglota, na que se eduque aos nosos fillos/as en galego e castelán, garantindo o coñecemento e correcto uso de ambas linguas ó rematar o ensino obrigatorio e aberta á incorporación de terceiras linguas. Un País sen divisións entre iguais nin imposicións e onde a nosa cultura sexa unha importante oportunidade de proxección exterior.

Queremos unha sociedade cunha envexable calidade democrática, con regras de xogo claramente definidas na relación dos responsables políticos cos poderes económicos e na regulación transparente das axudas públicas ó mercado da información e da comunicación, onde a reforma dos medios públicos de comunicación sexa unha prioridade política e social.

Conseguilo require dun partido mellor conectado coa sociedade: capaz de incorporar as voces e as vontades progresistas presentes na sociedade civil, e onde a militancia, o maior activo do noso proxecto político, asuma maior protagonismo e impulse o partido co seu traballo, a súa capacidade e a súa ilusión.

Pola gran responsabilidade que o tempo nos depara, para cumprir coas expectativas postas na labor de oposición e para sermos alternativa crible de goberno, necesitamos de experiencia e renovación. Temos que asumir como propias as novas realidades sociais, sumar a achega da valiosa experiencia institucional que o noso partido atesoura e facer efectiva a incorporación das xeracións máis novas.

É a hora de ofrecerlle á sociedade galega un proxecto socialista maioritario e renovado, un proxecto ilusionante, que marque novas metas para transformar a fondo Galicia. É a hora de traballar todos xuntos, unidos, sumando ideas para o socialismo galego!

Que comece o debate!

Galicia, 11 de marzo de 2009

Como a vida mesma

Artigo de F. Martínez Hidalgo no "Xornal de Galicia"

.
.
.
.
.
.
.
Renovación socialista

.

.

.

.

.

Emilio Pérez Touriño, nun acto de gran responsabilidade e sentido do deber, abriu o pasado luns a vía para un proceso de cambio no PSdeG-PSOE. A partir de agora, o partido ten nas súas mans o reto de analizar en profundidade os resultados electorais, extraer e aprender as leccións necesarias que o pobo galego deu, impulsar os cambios precisos, e presentar ao Congreso Extraordinario un equipo de futuro que, con novas ilusións e novas caras, materialice eses cambios nunha alternativa política sólida, crible e maioritaria. Tres son os retos que a sociedade de Galicia lle presentou á esquerda de cara ao futuro: a renovación xeracional, a modernización organizativa e o liderado social. Ou, noutras palabras: anovar o liderado, construír máis partido, e conectar ineludiblemente coa sociedade civil e, por suposto, coa base militante.

O paso adiante na renovación xeracional que Emilio Pérez Touriño iniciou no 2009 debería acelerarse e fortalecerse. O cambio cultural e sociolóxico que Galicia está afrontando, da man do proceso de modernización e de incorporación á locomotora europea, obrígalle á esquerda a actualizarse.

A sociedade galega foi clara en 2005, co fin da era Fraga, no descartar proxectos e talantes empolillados. No 2009 tal posibilidade, da man de Alberto Núñez Feijoo, declarárona os electores, definitivamente, unha vía morta. É evidente que non hai futuro no ir cara atrás. Esta convocatoria fixo evidentes, tamén, os beneficios dunha organización capaz de conxugar a profesionalidade e a especialización, cunha densa implantación social e coa capacidade de facer patente o seu discurso nas relacións sociais da Galicia de a pé. Un partido presente en todas partes, e capaz de deseñar un discurso propio coa potencia sonora abonda para resoar en todas as vilas e recunchos do país. Competir e poder gañarlle á dereita esixe xogar onde ela xoga. A non comparecencia non é unha opción.

E, sobre todo, importa o reto da empatía social. Os partidos democráticos deben ter sempre, para resultaren verdadeiramente representativos da sociedade, as antenas e os oídos pegados á xente. A defensa dos valores e os principios da esquerda pasa pola construción dunha alternativa dende as persoas e para as persoas, incorporando eficazmente a vontade da sociedade a través do diálogo social permanente. A confianza gáñase coa sinceridade e a honestidade.

Este é o momento da reflexión. Que os partidos galegos da esquerda saian fortalecidos e unidos sempre é saudable para a democracia e, por suposto, para Galicia. Pero, máis importante aínda, é que o proxecto que agrome sexa quen de ilusionar e amalgamar a unha sociedade que, en momentos de incerteza, busca novos horizontes de futuro aos que mirar e dicir: "aí está a saída, aquela é a alternativa".

F.Martínez Hidalgo Político

Analista Político (2009-03-08)

Artigo de Xosé Luis Barreiro Rivas en "La Voz de Galicia"

.

Obama y Touriño: una lección de política pura

.

.

.

.

.

.

.

.

José María de Alejandro, que enseñaba Gnoseología en Comillas, no dejaba de advertirnos del grave riesgo que se corre cuando se compara a Londres con Antequera. Por eso quiero que sepan que estoy advertido de la desmesura que subyace en el título de este artículo, cuya materia de qua es la abismal diferencia que puede haber entre dos concepciones del poder.

Aunque nadie puede asegurar que Obama va a ganar las elecciones del 06-11-2012, existe la convicción generalizada de que este presidente va a pasar a la historia por las orientaciones que impuso a su política, y de que ninguna hipotética derrota electoral sería suficiente para mermar la excelencia de un modelo que, si ya produjo asombro durante la campaña electoral, más admiración debería producir por lo que van a dar de sí los cien primeros días de su Gobierno.

Touriño, por el contrario, acaba de iniciar el amargo camino del anonimato, que es el destino liberador de todos los que confunden la política con la velocidad y la ética con la eficiencia. Porque los políticos no quedan clasificados por salir victoriosos o derrotados en una elecciones, sino por ser recordados u olvidados cuando la suerte les da la espalda.

Lo que asombra de Obama no son los éxitos que aún no tuvo, sino su enorme capacidad para regenerar el discurso de la política, sujetar la acción del Estado a la radicalidad constitucional y democrática, apostar por la ética del poder, enfrentarse abiertamente a los lobbies que bloquean las reformas de la sanidad y la educación, y afrontar las crisis desde un análisis riguroso que no ahorra claridad ni esfuerzo. El cierre de Guantánamo, el abandono del militarismo orgánico, el inicio de una nueva política internacional y la posible revisión de los excesos cometidos bajo la autoridad de Bush ya son bagaje suficiente para afirmar la importancia histórica de su mandato. Porque, si todo cambio objetivo requiere -lo decía ya San Pablo- una metanoia interior, todo apunta a que el negro de la Casa Blanca está iniciando un camino que ya no tiene retorno.

Pero Touriño, a nosotros, nos dio lo contrario: el abandono del discurso y la idolatría de las obras -¡viva Fernández de la Mora y Mon!-; el olvido del mensaje ético y el gusto por lo habitual; la sumisión a las élites económicas dominantes y la falta de decisión para afrontar los cambios necesarios en educación, sanidad y territorio. Y por eso puede decirse que, con la perspectiva que dan el tiempo y los acontecimientos, el Gobierno de Touriño fracasó en sus primeras seis semanas, las mismas que le bastaron a Obama para demostrar que es ante todo un político que está dispuesto a jugarse el poder en favor de su proyecto y sus principios.

Xosé Luís Barreiro Rivas (9/3/2009)

O meu apoio e o do noso grupo no partido en Vilalba para Jesús Otero (Subdelegado Goberno en Lugo)

.
O noso apoio dende esta fiestra chairega para Suso Otero, bó compañeiro no PSdeG-PSOE, gran traballador, home honrado, boa persoa e excelente Sub-Delegado do Goberno en Lugo durante estos cinco anos.


Para os que temos o gusto de coñecelo, expresar o noso apoio o seu estupendo traballo ó fronte da Subdelegación do Goberno en Lugo e afirmar que non dubidamos da súa honorabilidade e esperamos que a xustiza limpe o seu nome o máis rápido posible.

Valente reflexión da miña querida amiga Lupe, graciñas porque sempre engrandeces o meu espíritu

Libertaria

Só preciso a miña felicidade e a liberdade de todos por iso hai veces que non podo dicir publicamente o que penso porque atenta contra as construccións vitais de pseudofelicidade dalgunhes

e contra todos aqueles que se proclaman adalides da liberdade

por eso non podo dicir publicamente que as cuotas femininas me parecen unha degradación hipócrita das nosas capacidades

e que cada un fale na lingua que lle pete, sempre e cando non lle digan ós demais en qué teñen que falar

porque, entonces, diríanme, ti non eres feminista

porque entonces, diríanme, ti non eres galeguista

e logo situaríanme "no outro bando"

(e caería na estúpida trampa de xustificarme... aínda que tente evitalo, caio moitas veces)

porque a xente para vivir precisa simplificar o mundo en dicotomías

un adolescente maduro é o que logra discernir entre as dicotomías que os adultos se impuxeron hai séculos para madurar

é máis fácil catalogar que respectar

dividir a humanidade en navetas clasificadas que comprender os porqués dunha soa persoa

as dicotomías clasificatorias son cómodas e seguras

cando tiña dazaseis anos, cría na dictadura do proletariado

cando tiña dazaoito, os meus amigos comunistas desprezaban a miña militancia socialista

cando tiña vinte, estaba exiliada na Bretaña dos insultos dos que se sentían á miña dereita, dos desprecios dos que se sentían á miña esquerda e da miña propia incómoda presencia ante aqueles que murmuraban "xa cambiará"

e cambiei.

volvínme libertaria, porque libre non sei se o darei sido nunca

e se alguén me pregunta cal é agora a miña ideoloxía, direi que libertaria, e entonces han quedar pensando

porque non hai ningún partido político, ningunha asociación, ningunha causa

que se declare libertaria unicamente

pero saberán

que se me impoñen a min por diante de outros

irán contra a miña "ideoloxía"

que se impoñen algo meu a outros

irán contra a miña "ideoloxía"

que se impoñen, simplemente,

irán contra min

e eu non hei ir contreles

só escribirei o que me pete, donde me pete e cando me pete

.

.

.

.

Podedes seguir os escritos de Lupe no seu Blog "CONGOSTRAS", ca seguinte dirección:

.

http://congostras.blogspot.com/

.

.

.

.....Lupe López

Interesante e pode que acertada carta ó director dun militante socialista na Región de Ourense

Os militantes estamos cansados! Cansados de ver como o partido non funciona, non escoita a militancia, esquece ós históricos dirixentes socialistas, vive de costas á sociedade e traballa da man de CC.OO.!

Se Pablo Iglesias levantase a cabeza chamábanos burgueses e reaccionarios, seguro... É imprescindible a renovación democrática do partido. Falta humildade entre os nosos dirixentes e sobran moitos ineptos e iluminados que se cren estar por riba do ben e do mal aí sentados nas súas poltronas. Merecen perder o seu trono, sí señor! Perdeuse a perspectiva e xa non hai ideoloxía nin proxecto! É vergoñento... Pero o peor de todo isto é que tampouco hai estratexia. E ‘O Presidente’, menos mal que dimitiu. Parece que aínda lle queda algo de decencia.Os militantes estamos cansos de ver cómo coloca ós seus amigos e impón o seu criterio. Iso pasa factura.Política de confeti e desgoberno nalgunhas consellerías é o resumo do seu ‘reinado’.

Mentres moitos militantes levamos anos dando a cara ante a sociedade defendendo o ideario socialista no que cremos, incluso poñendo en risco os nosos postos de traballo ou expoñéndonos á feroz presión dos reaccinarios do rural, outros parece que están máis interesados en controlar o seu pequeno reino de taifas desprezando e desprestixiando coas súas actuacións a labor social que outros facemos e das que eles se aproveitan.Confeso que despois de 12 anos de militancia activa e quince traballando na rúa defendendo o socialismo, estiven a piques de rachar o meu carné.

Hoxe, coa cabeza fría e a mente esperta digo non. Non é o momento de abandonar. É o momento de traballar con máis forza e de facerlle entender ós nosos dirixentes que así non se fan as cousas.

Javier Quintas Ferreño (Militante socialista de Xunqueira de Ambía)

(04-03-2009)

Moción do Grupo Municipal Socialista sobre os 30 anos das primeiras eleccións municipais democráticas

Esta moción foi rexeitada polo Grupo de Goberno do PP, podería alguén decirme ¿porque?, se é polos gastos que se puideran ocasionar, que nós cremos que non tiña porque ser ningún, ¿porqué se gasta o que se gasta co Arzebispo ou invitando a delegación de Collado Villalba?, ¿a crise vai só por parroquias?

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

O 3 de abril de 1.979, tralo referendo maioritario da cidadanía á Constitución de 1.978, celebráronse as primeiras eleccións municipais que abriron o camiño da normalización democrática en España e á vertebración política da sociedade española.

Nos últimos anos da década dos 70, o noso país recuperaba a democracia, celebrando unhas eleccións fundamentais nas que foron escollidos libremente os/as concelleiras/as e os/as alcaldes/as de todos os concellos españois.

A masiva participación electoral, supuxo o mellor impulso ó cambio político e ó desexo de inaugurar unha nova etapa democrática na historia de España. A constitución dos primeiros concellos foi unha festa da liberdade e da democracia que demostrou a madurez da sociedade española.

Durante estes 30 anos, os Gobernos Locais das cidades e pobos, xunto coas Deputacións Provinciais, Consellos e Cabidos Insulares, melloraron significativamente o benestar social dos cidadáns, prestándolles un número importante de servizos de calidade.

Os cambios e o progreso experimentados nestes anos de democracia débense, en gran medida, ao traballo e ao esforzo dos máis de 300.000 alcaldes e concelleiras que desempeñaron as súas responsabilidades ao longo destes 30 anos. E tamén, polo apoio e a confianza dunha cidadanía comprometida co presente e co futuro das súas cidades e pobos.

A resposta dada polos Concellos ás demandas dos cidadáns foi fundamental para forxar a cohesión social, baseada na solidariedade e na igualdade.

As entidades locais lideraron a mellora da calidade dos servizos á cidadanía, do seu benestar e, en xeral, do progreso.

A proximidade aos problemas diarios da xente, os que máis afectan ás súas aspiracións e necesidades, unido ao coñecemento máis axustado do medio no que desenvolven as persoas os seus proxectos de vida, fixeron do ámbito local un espazo privilexiado para mellorar as condicións de vida dos veciños.

A consolidación dos concellos foi unha das claves do acelerado avance da democracia no noso país, converténdose nunha escola de liderado e nun importante viveiro do que se souberon nutrir despois, outras administracións públicas.

Celebrar o 30 aniversario das primeiras eleccións municipais supón festexar o triunfo dos mellores valores democráticos cos que todos nos identificamos: o diálogo, a participación, a tolerancia, o compromiso, a responsabilidade, o benestar e o progreso que se resume nunha soa palabra: DEMOCRACIA.

O municipio é por antonomasia unha escola de cidadanía, resultando ser o mellor escenario para a aprendizaxe cívica e a pedagoxía política.


Polo exposto, o Grupo Municipal Socialista somete á consideración do Pleno esta MOCIÓN, para que este adopte os seguintes ACORDOS:

1º.- Conmemorar o 3 de abril organizando actos institucionais para celebrar as primeiras eleccións municipais democráticas de 1979.

2º.- Distinguir o día 3 de abril como “Día de portas abertas dos concellos”.

3º.- Pactar, co consenso de todos os grupos municipais do consistorio, un manifesto municipalista conmemorativo do día 3 de abril.

4º.- Reallizar, para conmemorar esta data ao longo dos próximos meses, diferentes actividades, organizadas en colaboración co movemento asociativo do municipio, como mesas redondas, conferencias, xornadas de debate, exposicións de fotografía, etc, relacionadas coa vida e a historia democrática do concello.

5º.- Promover ao longo deste ano, entre os nenos e a mocidade, o coñecemento dos valores municipais relacionados coa tolerancia, a proximidade e a cidadanía, a través de actos a celebrar nos centros educativos, cívicos e culturais, nos que interveñan representantes de todos os grupos municipais.

6º.- Propoñer o nome “3 de abril” para unha praza, parque, avenida ou rúa do Concello, en homenaxe á data de celebración das eleccións municipais de 1979.

O PP logra a maioría absoluta en Galicia: Espéranos unha LONGA NOITE DE PEDRA

Mañá amanecerá e será outro día para reflexionar sobre o sucedido , pero hoxe a tristeza invade o noso corazonciño socialista