Quero compartir convosco algúns artigos que apareceron estos días nos medios de comunicación sobre o finamento do meu pai, e dende aquí tamén agradecer de parte de toda a miña familia os inumerables xestos e verbas de cariño hacía o meu pai e a nosa familia recibidos nestos días tan difíciles..
Grazas a todos de corazón.
.
.
No pasamento de Martín Seco
.Autor: Xosé Antón Pombo
La voz de Galicia 16/6/2010
.A tristeza invadiunos cando soubemos que Martín nos deixara. A nova provocou en nós lembranzas que teñen como actor único un veciño ben estimado. Son retallos da vida diaria: o saúdo amable ó inicio do día, o café compartido, o contraste de opinións sobre a intrahistoria da vila, o comentario sobre a última decisión da Alcaldía,... Porque detrás da vida persoal de Martín estaba a dun home da polis como a entenderon os gregos, de quen cría que as ideas estaban ó servizo da convivencia.
.Dedicou moitas horas a traballar pola veciñanza. A súa figura encheu o Concello durante máis anos dos que moitos soportarían. E sempre coa voz e o diálogo como arma, porque o importante era, é e será contrastar as ideas co respecto escrupuloso ás persoas. Cando nos annales da Historia se escriban os últimos vinte anos de Vilalba, aparecerá en lugar destacado a figura de Martín Seco Cendán.
.Gardémolo na memoria!
.
.
Martín na lembranza
.Bernardo García Cendán
A Voz de Vilalba 22/06/10
.Meu amigo Paulo: Pedíchesme que escribira algo sobre Martín e cústame moito porque as ideas amoréanseme na cabeza e non sabería cal delas escoller para deixar en A Voz de Vilalba a lembranza dun vilalbés que amou fondamente ao seu pobo. Un día díxome a Sara que Martín non sería o mesmo sen Vilalba nin Vilalba será o mesmo sen el. E creo que ten razón. pero a súa obra queda feita e nela queda semente. Foi un auténtico militante das súas ideas e iso non se esquece. Como ti ben sabes, políticos hai a mans cheas, pero militantes que poñan ideas por riba doutros intereses non son abondosos. Un dos seus fillos comentábame diante do seu cadaleito que, ao ver as expresións de condolencia, sentía orgullo de ter recibido de seu pai a mellor das herdanzas. Agora mesmo, meu amigo, non sabería escribir algo diferente do que lin ao final do seu funeral e aquí cho deixo por se che serve:
.No nome da familia, grazas.
.A terra volve sempre á terra. O po volta ao po.
Esta terra chairega que foi Martín volve de novo á terra vilalbesa
na que aprendeu os pasos primeiros, fundamentais na vida,
na que aprendeu os pasos primeiros, fundamentais na vida,
na beira do río que o facía soñar, contemplado desde a fiestra onde despediu o mundo.
Os seus amigos dicímoslle adeus coa ofrenda da nosa memoria
para que nela viva, siga a vivir, renovadamente,
cando agromen as árbores,
cando os pardais e os merlos inventen a canción de cada primavera.
E máis aló, onde os nosos ollos non chegan, onde as nosas ideas se perden,
alí no misterio, vivirá para sempre na memoria inmorrente que chamamos Deus.
Gozou moito Martín da amizade, confiou sempre na forza dos corazóns amigos,
viviu apaixonadamente as ideas nas que confiaba,
foi xeneroso ata o mesmo final,
ata máis aló do seu final: a tristura da súa partida estará agora mesmo
a ser gozo profundo dos que recibiron saúde
mediante os órganos do seu corpo dos que fixo ampla doazón.
Grazas a todos vós por estardes aquí,
grazas por achegardes á nosa familia, á de Martín, o recordo amoroso
de canto el representou.
.
.O cidadán Martín
.
Francisco Sineiro
Francisco Sineiro
El Progreso 22/06/2010
.
CON EMOCIÓN E AGARIMO quero dedicar estas liñas a Martín Seco Cendán, home bo e xeneroso, compañeiro e amigo.
.
Nun tempo no que a política aparece na picota para unha boa parte dos nosos cidadáns polo comportamento desleal e deshonesto duns poucos, Martín pode ser un exemplo do político de ben, preocupado polos intereses públicos, traballador e defensor dos seus ideais e ca única premisa de ir construindo unha sociedade mellor.
Nun tempo no que a política aparece na picota para unha boa parte dos nosos cidadáns polo comportamento desleal e deshonesto duns poucos, Martín pode ser un exemplo do político de ben, preocupado polos intereses públicos, traballador e defensor dos seus ideais e ca única premisa de ir construindo unha sociedade mellor.
.
Chegou á política como moitos da súa xeración, por oposición á ditadura, aínda que fora con risco da súa seguridade persoal. Pertenceu primeiro ao Partido Socialista de Galicia e nas últimas tres décadas ao PSdeG-PSOE. Foi concelleiro en Vilalba, ás veces case en solitario,exercendo unha oposición dura e tenaz, pero construtiva e leal, como poden testemuñar os que foron os seus alcaldes durante este período.
Chegou á política como moitos da súa xeración, por oposición á ditadura, aínda que fora con risco da súa seguridade persoal. Pertenceu primeiro ao Partido Socialista de Galicia e nas últimas tres décadas ao PSdeG-PSOE. Foi concelleiro en Vilalba, ás veces case en solitario,exercendo unha oposición dura e tenaz, pero construtiva e leal, como poden testemuñar os que foron os seus alcaldes durante este período.
.
Martín tiña unha visión ampla dos asuntos municipais. Fronte á postura de desdén con respecto ás aldeas que ás veces existe nalgunhas vilas, Martín cría nas súas interdependencias mutuas. A vida e a economía da vila depende das aldeas e as aldeas, á súa vez, da vila. Defendía unha acción conxunta para a Terra Chá, dunha comarca con amplo potencial agrario, que coma moitas outras faltaba por desenvolver en boa medida e por prolongar nunha industria transformadora dos seus produtos. Preocupábase polo atraso das concentracións e tamén dos problemas existentes na súa execución. Foi tamén dos primeiros en interesarse e denunciar os abusos cometidos sobre os propietarios das terras na construción duns parques eólicos, cuxos beneficios vía voar como o vento cara a outros destinos.
.
Martín non era político de oficina, senón de campo. Con el percorrín e tivemos xuntanzas cos veciños en Lanzós, en Corbelle, en Sancovade, en Vilapedre, en Goiriz, en Samarugo. En varias ocasións desenvolvíanse nas antigas escolas unitarias construídas por uns indianos, que querían que os seus veciños tivesen unha educación mellor que a súa, como na de San Simón da Costa, onde promoveu a electrificación que limitaba o desenvolvemento da súa produción de queixo.
Pero detrás do seu papel político estivo a persoa entrañable para os que tivemos a sorte de coñecelo. Era un amigo fiel e leal, que nos últimos anos non podía entender algúns comportamentos que lle doían internamente.
Martín non era político de oficina, senón de campo. Con el percorrín e tivemos xuntanzas cos veciños en Lanzós, en Corbelle, en Sancovade, en Vilapedre, en Goiriz, en Samarugo. En varias ocasións desenvolvíanse nas antigas escolas unitarias construídas por uns indianos, que querían que os seus veciños tivesen unha educación mellor que a súa, como na de San Simón da Costa, onde promoveu a electrificación que limitaba o desenvolvemento da súa produción de queixo.
Pero detrás do seu papel político estivo a persoa entrañable para os que tivemos a sorte de coñecelo. Era un amigo fiel e leal, que nos últimos anos non podía entender algúns comportamentos que lle doían internamente.
.
A túa xenerosidade, Martín, que prolongaches máis aló do teu final, pódeche permitir que aínda sigas escrutando o mundo mediante os ollos dunha persoa anónima. Que aínda poidas seguir observando os moitos desamaños que seguen precisando dos valores da solidariedade, a liberdade e a igualdade, que defendías e practicabas, cidadán Martín.
A túa xenerosidade, Martín, que prolongaches máis aló do teu final, pódeche permitir que aínda sigas escrutando o mundo mediante os ollos dunha persoa anónima. Que aínda poidas seguir observando os moitos desamaños que seguen precisando dos valores da solidariedade, a liberdade e a igualdade, que defendías e practicabas, cidadán Martín.
.
.
A Martín Seco Cendán
.Alicia Baamonde Paz
El Progreso 15/06/2010
.El día 13 de junio de 2010 tuvo lugar el fallecimiento repentino de Martín Seco Cendán debido a un derrame cerebral. El impacto es tan doloroso que desgarra el corazón de todos los suyos, familiares y amigos, que son muy numerosos, debido a sus muchas cualidades. No es de extrañar ante las inmensas virtudes que poseía y su buen hacer en todas las facetas de la vida. Todavía suenan en mis oídos unas palabras que pronunció en la entrevista que le hizo este diario con motivo del homenaje tan merecido que le tributaron recientemente en su partido, amigos y familiares: "Entrei na política por unha idea, por ser coherente e para millorar o mundo de esta vila que é Vilalba".
.
Querido e inolvidable Martín, la profundidad de ese sentimiento te ensalza y te honra de tal manera que dicen todo de tu persona y de la grandeza de tu alma. Efectivamente, desde tu puesto, secretario del PSOE de Villalba, fuiste un gran luchador, procurando mejorar en todo lo posible las necesidades de esta villa.
.Querido e inolvidable Martín, la profundidad de ese sentimiento te ensalza y te honra de tal manera que dicen todo de tu persona y de la grandeza de tu alma. Efectivamente, desde tu puesto, secretario del PSOE de Villalba, fuiste un gran luchador, procurando mejorar en todo lo posible las necesidades de esta villa.
Lo mismo hiciste en tu trayectoria profesional como funcionario de la Xunta y en tu cargo de secretario de Estructuras Agrarias y más tarde, jefe provincial de Tragsa. Supiste ejercer sin mácula todas las funciones que te encomendaron. Así lo manifiestan todos los que te rodean. Ayer [14 de junio] me decía tu señora: "Nunca pidió una baja en su trabajo, cuando enfermaba de gripe era los viernes, para poder incorporarse el lunes".
.
Y como colofón de tu entrega a los demás está tu última voluntad de donar tus órganos para poder salvar vidas a tus semejantes.
.
Dejaste una impronta difícil de igualar, marcándoles a tus hijos el camino recto a seguir en esta vida.
.Que Dios premie tu buen hacer y la grandeza de tu alma llevándola al descanso eterno, que lo tienes bien merecido.
.
.
Martín-Antonio Seco Cendán
.
Paulino Froilán García Seco
Paulino Froilán García Seco
El Progreso 15/06/2010
.Ha llegado la hora en la que señaló el Señor el momento de que pase a rendir cuentas de la vida de mi ahijado Martín, que me entregaste aquel 1950 en la pila bautismal villalbesa.
.
Llegado el momento en que se postró ante Tí su alma, he de presentarte el dolor que supone su volar al Cielo en la flor de la vida, dejándonos huérfanos de su presencia a Carmen, su mujer, Martincito, Carmen, Bernardito y Uxía y, por supuesto al padrino, dejándonos la estela de la grandeza de su alma, nacida de Dios y glosada con versos místicos que traen el eco celestial del amor a Dios que nos inculcó para siempre la tía Amadora.
.
La tristeza que genera el adiós de un ser querido, genera, de inmediato en mi alma la inmensa alegría que supone el decir al Señor, al rendirle las cuentas de Su encargo, que su alma puso en la tierra la aureola del amor a Dios, su satisfacción del deber cumplido en todos sus actos y que, sin duda, avalan el informe que te presento, Señor, de tu hijo Martín.
.
Sé, Señor, que has destinado al hijo que llamaste a tu presencia, a la morada que tienes en el cielo para los justos, porque él lo fue adorándote en la vida terrena, dirigiendo a sus hijos hacia Tí, por la senda que creaste desde la tierra y que finaliza en la Gloria, para que en ella gocen de la paz de tu reino.
.
Que así sea, en este día de la Infraoctava del Corpus.
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario