Manifesto das XSG en conmemoración do 78 Aniversario da 2ª República Española

.
.
.
.

¿Acordaranse desta data os novos dirixentes da Agrupación Local de Vilalba?, ¿saberan tan sequera dela?, ¿defenderan a república como algo noso?, ¿faran algo para conmemorala data?, ¿onde está a xestión política que venderon para acaparar un poder que non exercen?.

Eu de todas formas, e para os socialistas de Vilalba que cremos na política, na república e no socialismo, publico este manifesto feito polas XSG para conmemoralo 78 aniversario da nosa querida república.

.

MANIFESTO 78º ANIVERSARIO DA II REPÚBLICA

Fai 78 anos materializáronse as esperanzas de millóns de demócratas que xamais puideran saberse donos e señores dos seus designios políticos cando o 14 de abril de 1931 España di si ó progreso e a democracia coa proclamación da II República.

A vitoria dos republicanos nas eleccións municipais celebradas dous días antes, fai comprender a Alfonso XIII que o pobo xa non quere ser reinado, abocándoo o exilio e permitindo que a II República Española se presentara como unha realidade allea a toda imposición violenta. A Comunidade Internacional admirou a lección de civismo dos/as españois, que lograban instaurar a democracia co exercicio do voto.

Dende ese momento e ata o estoupido da Guerra Civil xa non houbo pobo deste ou doutro rei, senón cidadáns. Xa non houbo máis príncipes nin princesas e si un único soberano: o pobo.
O aniversario da II República é o anual recordatorio dos nosos inescusables referentes ideolóxicos, a clave de bóveda que soporta a construción histórica do noso ideario político.

As nosas reivindicacións nunca se escoitaron tan alto como na cita electoral do ano 36. Os que coa súa dedicación comezaron o camiño da transformación dunha España obsoleta e case estamental son e serán sempre os nosos referentes más enérxicos, o paradigma da entrega e a loita pola igualdade.

A nosa organización é a testemuña de que os valores que sustentaron esta etapa preclara da nosa historia seguen latentes na sociedade. A xustiza, a liberdade, a igualdade, a fraternidade entre os pobos... son principios que impregnan o ideario político dos e das cidadáns de esquerdas, e pretender desvincular a consecución material dos mesmos do ínterim 1931-1936 é desnaturalizar as nosas reivindicacións.

No ano 1931 emprendéronse reformas que puideron converter a España en referente do progreso mundial se a vontade dos e das cidadáns nas eleccións do ano 36 non fose secuestrada e enreixada durante case corenta anos. Pero as XSG sabemos que a sociedade xa non está cega, xorda e muda, sabemos que defender os valores que sustentaron as reformas emprendidas por Azaña é defender a igualdade entre homes e mulleres, a separación entre Igrexa e Estado, a solidariedade e a pluralidade.

Por todo isto enaltecemos este acontecemento histórico como o temperán produto da dignidade democrática dos e das cidadáns, como o resultado da necesidade de progreso e xustiza.
Xuventudes Socialistas de Galicia entende que a igualdade debe facerse extensiva ata reflectirse sobre a máis alta representación do Estado, pois o noso espírito bebe dos ideais que espertaron do seu letargo ós cidadáns españois que ese 12 de abril acudiron en masa (cunha participación do 70%) a decidir sobre o seu presente, a decidir República.

Como xóvenes albergamos a esperanza de amencer nun futuro realmente xusto, no que non caiba ningunha discriminación, e igual que o 12 de abril de 1931 acudiremos ás furnas alá onde a solidariedade, a igualdade, a xustiza e o progreso precisen de nós.

Saúde e república!
.
.

.
Romance do 16 de febreiro.

(Anónimo).

.

.
Foi no ano trinta e nove,

foi no primeiro de abril,

cando a barbarie franquista

entrou ladrando en Madrid.

.

.

Ladrando contra as bandeiras

do dezaseis de febreiro

e ouveando polas calles

os seus instintos máis negros;

.

.

burlándose da República e,

con fero fanatismo,

pregoando que xa nunca

habería Socialismo.

.

.

Pero na España de Franco,

sempre ó fascismo proclive,

aínda hai xentes entre os nosos

que, pese os tempos terribles,

.

.

non perden as esperanzas,

e hai unha voz que lles di:

"Sodes soldados vencidos

dun Exército invencible"