martes, 19 de octubre de 2010

"Caixón De Xastre" por Manolo Roca


Como son as cousas, quedoume este artigo sen ler, ata estos días que revolvín na hemeroteca do xornal da nosa terra "Terra Chá Xá". Para min e os meus é especial ler esta perla, non só pola categoría de quen a escribe, o profesor Manolo Roca Cendán, senon polo moito que nos une ós membros da familia Seco con toda a familia Roca, que ademais de curmáns son un exemplo para todos nós, dunha gran familia unida, formada, noble, valente, agarimosa e voluntariosa no esforzo de facer unha Vilalba mellor e máis dinámica.
.
Para o meu pai e todolos membros da miña familia, tanto Manolo, a súa nai Carmucha que o meu pai recordou especialmente o día da súa homenaxe, o recordado e querido por todos nós Chichí, tódolos irmáns sen excepción, Juán, Lis, Chichí, Niní e Mari Carmen e como non, os nosos curmáns aínda que non o sexan de sangue, Sesé e Conchita, tivechedes, tedes e sempre teredes un lugar privilexiado no noso corazón e nas nosas vidas. Grazas por estar ahí.
.
COMEZO OBRIGADO: HONESTIDADE
.
Nesta nova xeira de colaboración con TERRACHA. Xa que abro neste mes de agosto é obrigado que comece cunhas liñas de recordo ao meu curmán MARTÍN SECO CENDÁN, a quen a parca levou, de súpeto, hai ben pouco tempo. O masivo recoñecemento popular que, por partida dobre, tivo neste ano subliña o moi querido que era (na Terra Chá, si, pero tamén fóra dela). Tanto os centos de persoas que asistimos á cea-homenaxe coma o impresionante desfile humano de despedida na súa morte reflicten inequivocamente ese recoñecemento popular a un home bo e xeneroso, sempre disposto a facer seus os problemas das persoas que necesitaban do seu apoio.
De resumir tan só nunha palabra o seu importante papel no desenvolvemento do socialismo chairego, téñoa ben clara: honestidade.
.
Neste tempo no que temos en variados partidos tantos exemplos de políticos corruptos e de “medradores” que pensan máis nos seus intereses persoais que nos da sociedade á que deberían servir, é unha mágoa que “a que sempre chega” viñese tan axiña para Martín, só uns días despois de que estivese, moi animado por atoparse fisicamente mellor, no acto de presentación a obra do que foi gran amigo seu: Xosé Luís García Mato.
.
Quédanos o seu exemplo vital de teimoso defensor dos seus ideais, aqueles que nos lembrou nas últimas palabras do seu discurso na cea - homenaxe:
.
“Traballei todo o que puiden por convencemento. Por estar convencido dunha idea. Unha idea
que non é outra que lograr o benestar para os máis débiles.Por unha idea que di que non hai dereito a que neste mundo haxa xente que morre de fame. Que non ten médico. Que non ten escola. Por unha idea que quere a República para este país. Por unha idea que quere: Liberdade,
igualdade e fraternidade. Aí está o socialismo. Aí estou eu”.
.
É XUSTO E NECESARIO:
.
É XUSTO que Vilalba nomee a Xosé Luís García Mato CRONISTA OFICIAL DE VILALBA
A TÍTULO PÓSTUMO.
.
Sen tempo xa non vai ser, porque morreu en xaneiro de 1981. Van case tres décadas, ben pouco...na historia da humanidade anque moito para un pobo que queira cumprir axeitadamente
cunha das persoas que máis estudou no século XX a súa historia e que máis traballou no seu desenvolvemento cultural en moi variados aspectos, como a publicación da obra de autores chairegos que durmían un soño de moitas décadas (de Xosé Chao Ledo, de Antonio García Hermida), a organización de exposicións de pintura (como a inesquecible de Antonio Ínsua Bermúdez) de conferencias, etc...
.
É NECESARIO que o Pleno do Concello de Vilalba, como organismo representativo dos milleiros de persoas que compoñen este concello, adopte este acordo, que xa solicitaron hai vintenove anos a “Agrupación Cultural Lois Peña Novo” e o patriarca chairego (Manuel María, nun fermoso artigo en “A Nosa Terra”). Neste tempo de austeridade, temos aquí un posible
acordo plenario que non supón custo algún para as arcas municipais. O que si supón un importante custo é seguir facendo oídos xordos a esta xusta demanda; neste caso o custo non é
económico senón de credibilidade ante a opinión pública de quen ten que tomar esta decisión.
Ogallá decidan ese nomeamento antes de que, en xaneiro de 2011, se cumpran trinta anos da súa morte. É XUSTO E NECESARIO.
.
Manolo Roca Cendán

No hay comentarios: